Na 5 dagen
Blijf op de hoogte en volg Krista
17 Juli 2012 | Ethiopië, Hawassa
En dan was je ineens 5 dagen verder. Of 4. Ik ben eerlijk gezegd het besef van tijd nu wel kwijt. Hoort dat ook niet bij vakantie? Goed, in die dagen in elk geval niet stil gezeten. Zoveel gedaan, zoveel gezien en zoveel leuke mensen ontmoet. Wat is Ethiopie bijzonder. Belangrijkste misschien om te vertellen, gistermiddag/avond zijn we aangekomen in Awassa. En terwijl mede-vrijwilligers van andere projecten, wat lijkt, heel relaxed in een pension zitten, moeten wij bikkelen. We slapen in een compound. Dat houdt in, huizen (lees slaapkamers) met een hek eromheen. Eerste nachtje toch echt een paar keer gedacht dat de hyena's zouden binnen vallen en die grote slangen uit het meer zouden komen om bij mij in bed te duiken. Gelukkig, nog geen mug gezien! Valt dat weer mee..... :)
We zijn vandaag voor het eerst op de school geweest waar het allemaal zou moeten gaan gebeuren. Het project heet Worancha. Op deze school zitten kinderen uit de buurt. Op het moment hebben ze vakantie maar is er wel sprake van een zgn summer school. Toch zitten de klassen vol en mag ik eigenlijk niet klagen over de 27 die ik volgend jaar mag gaan vermaken. Op het terrein staat een kerk, twee kantoren, een voetbalveld, een groentetuin en natuurlijk de klaslokalen. Uit mijn hoofd vijf in totaal. De kinderen zijn niet groot, maar motorisch veel sterker dan de kinderen van hun leeftijd in Nederland. Hier wordt niet gewaggeld, kinderen kunnen gewoon lopen. Ook als ze drie zijn. Apart, he?
Maar goed, over de kinderen gesproken. Wij lopen niet gewoon naar de school. En dat is zo bijzonder. Want terwijl wij naar school lopen komen er aan alle kanten kinderen aan terwijl ze "you, you, you" blijven roepen. En dat niet alleen. Want wat ze liever doen, en dan ook daadwerkelijk doen, is je hand vasthouden en met je meelopen. En volgens mij kan het hen weinig schelen waar je nu heen gaat. Ze gaan pas weg als jij ze loslaat en "bye" roept. Alsof jij hun troon gaat bestijgen en dat eigenlijk al hebt gedaan. Heel apart, heel bijzonder. Maar ook hier, heel leuk.
We zijn vandaag voor het eerst op de school geweest waar het allemaal zou moeten gaan gebeuren. Het project heet Worancha. Op deze school zitten kinderen uit de buurt. Op het moment hebben ze vakantie maar is er wel sprake van een zgn summer school. Toch zitten de klassen vol en mag ik eigenlijk niet klagen over de 27 die ik volgend jaar mag gaan vermaken. Op het terrein staat een kerk, twee kantoren, een voetbalveld, een groentetuin en natuurlijk de klaslokalen. Uit mijn hoofd vijf in totaal. De kinderen zijn niet groot, maar motorisch veel sterker dan de kinderen van hun leeftijd in Nederland. Hier wordt niet gewaggeld, kinderen kunnen gewoon lopen. Ook als ze drie zijn. Apart, he?
Maar goed, over de kinderen gesproken. Wij lopen niet gewoon naar de school. En dat is zo bijzonder. Want terwijl wij naar school lopen komen er aan alle kanten kinderen aan terwijl ze "you, you, you" blijven roepen. En dat niet alleen. Want wat ze liever doen, en dan ook daadwerkelijk doen, is je hand vasthouden en met je meelopen. En volgens mij kan het hen weinig schelen waar je nu heen gaat. Ze gaan pas weg als jij ze loslaat en "bye" roept. Alsof jij hun troon gaat bestijgen en dat eigenlijk al hebt gedaan. Heel apart, heel bijzonder. Maar ook hier, heel leuk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
